Saturday, August 10, 2013

~~~~දිවිය තිබෙන තුරු මගේ ඔබයි ආදරේ...!!!! ~~~~

සිර කර ලනු බැරි සෙනේ හැඟුම් දිය...
උතුරා පිටාර යයි...
දෙනෝදහක් ඇස් වලින් රිදුම් ලැබ.. 
පෙම් සිත් බලා හිඳී...
උහුලා ගනු හැකි වෙද මේ සෙනෙහස... 
බිඳී මැකී යා නම්....!!

රේඩියෝ එක මහ සද්දෙන් දාලා...හරිම ළයාන්විත හඬකින් ගැයෙන මේ පැදි පෙළේ අන්තිම පේළිය ඇහෙද්දි නොදැනීම ඇස් අගට එකතු වුණු කඳුළු බිංදුවක් එළියට පනින්න දඟලනව....කඳුළු බිංදුව පුංචිම පුංචි වුණාට ඒක අස්සේ ගුලි වෙලා තියෙන වේදනාව කොච්චරක්ද කියලා දන්නේ මගේ හිතම විතරයි...

හිත බය වෙලා වැඩිකමටමද මන්දා ඔයාත් ලෙඩ වෙලා.සේරටමත් වඩා ඒක මගේ හිතට ලොකු බරක්.මළානික වුණු ඔයාගෙ ඇස් දකිද්දි, කිසිම ප්‍රබෝධවත් බවක් නැති ඔයාගේ කටහඬ ඇහෙද්දි මට දැනෙන්නේ හරියට කාන්තාරෙක අතරමං වුණා වගේ හැඟීමක්.

ජීවිතේ ප්‍රශ්ණ, දුක් කම්කටොළු එක්ක ගලාගෙන යන ගඟක් වගේ.ඒ වගේ තමා බාධක එන්න ඕන, එතකොටයි ශක්තිමත් බැඳීමක් ඇති වෙන්නේ. ඒක තේරුම් අරගෙන හිත ශක්තිමත්ව තියාගෙන ඒ හැමදේටම මුහුණ දෙන එකට තමා ජීවත් වෙනවා කියලා කියන්නේ.

අපි මේ ලෝකෙට ඉපදුණේ තනියෙම.කවදාක හරි මේ ලෝකෙන් යන්නෙත් තනියෙන්.ඒත් ජීවත් වෙලා ඉද්දි තනියෙන් ඉන්න අමාරුයි.මේ ලෝකේ හැම මනුස්සයම සර්ව සම්පූර්ණ නෑ.එහෙම වුණා නම් මේ ලෝකෙ මේ විදියට පවතින්නේත් නැති වෙයි.දෙන්නෙක් එකම වහලක් යටට එන්න තීරණයකට එද්දි ගැළපීම් තියෙන්න ඕනි තමා.ඒ දෙන්නා අතර ඇතිවන තේරුම් ගැනීම, අවබෝධය, විශ්වාසය කියන සාධක වලයි ඒ ගැළපීම තියෙන්න ඕන.නැතුව මිල මුදල්,වත්කම් වල නෙවේ.ගැළපෙන දෙන්නෙක්ගේ නොගැළපීම් හොයනවට වඩා, ඒ දෙන්න ඒ නොගැළපීම් ගළපගන්නේ කොහොමද කියලා පොඩ්ඩක් හොයලා බලන්න පුළුවන් නම් ඇත්තටම ගොඩක් වටිනවා.

( උපුටා ගැනීම : උචිත ගුණරුවන් බණ්ඩාරගොඩගේ සොයුරාගෙනි)

ජීවිතේ එක්තරා සන්ධිස්ථානයකට ඇවිත් ගොඩක් හොඳින් හිතලා තීරණයක් ගත්තම ඒක ඉක්මන් තීරණයක් කියලා කිසිම විමර්ශනයකින් තොරව ඒක හෙළා දකින්න ගොඩක් අය ඉදිරිපත් වෙන්න පුළුවන්.කැම්පුස් එකි ඉගෙන ගන්න කාලේ අතට අහු වෙන්නේ වට් නැති පොඩි ගනන් වලට පුංචි පුංචි රස්සා කරපු අපි ඒවා කරන කාලේත් අහගත්ත එවා අනන්තයි."උපාහි තීන අයට වටින රස්සාද ඕවා? "..."පඩි අඩුයි හොඳටම", "ඔහොම උපාධිය හෑල්ලු කරන්න එපා" ඔය වගේ කතා තමයි අපි ඇහුවේ....ඒත් අද..ඒ අත්දැකීම් වලින් කොයි තරම් ප්‍රයෝජන වෙලා තියෙනවද ජීවිතේ ඉස්සරහට යන්න, කොයි තරම් මිනිස්සුන්ව දැණ අඩුන ගත්තඩ? මිනිස්සු එක්ක වැඩ කරන්න ඕන විදිය ගැන ඉගෙන ගත්තද? ඒ අත්දැකීම් මිල කරන්න බෑ....අන්තිමට ඒ අත්දැකීම් වල පිහිටෙන් හොඳ තත්වයක් තියෙන සියළු පහසුකම් වලින් අඩුවක් නැති ...එකක් ලැබුණම අරහෙම තමන්ව පහත් කරලා කතා කරපු ඈයෝම අනික් අතට මහ ඉහළින් අපේම ගුණ වයනවා....ඒක තමා මිනිස් ස්වභාවය.

මුලින් විවේචන ගැරහුම්, ඊට පස්සේ අක්ල් හෙළීම් බැණ වැදීම තර්ජන, ඊටත් පස්සේ කැපිලි කෙටිලි කකුල් මාට්ටු...මේ කිසිම දේකට නොසැලී ඉදිරියට ගිහින් අරමුණ ජය ගත්තට පස්සේ ප්‍රීති ඝොෂා, ගුණ කථන මල් වෙඩි සමඟ මල් මාලා.වැදගත් වෙන්නේ ටමන් ගත්තු තීරනෙ කොයි තරම් නිවැරදිද කියන එක පමණයි.තමන් අරන් තියෙන්නේ වැරදි , මෝඩ තීරණයක් නම් ඇත්ත වශයෙන්ම ඒ ගැන හිතන්න ඕන ඒ තීරනයට එළඹීමට පෙර.නමුත් නුවනින් විමසා බලලා, හොඳින් හිතලා මතලා ගත්ත තීරනයක් කිසිම විචාරයකින් තොරව විවේචනයට බඳුන් කරලා අවතක්සේරු කරලා ඉන් පස්සේ හැමෝගෙන්ම කොන් කරල දමන එක ඉතාම අකාරුණික දෙයක් විදියටයි මං දකින්නේ.ඒත් ඒ වගේ අසීරු අවස්තාවන් වලටත් ඉතාම ඉවසීමෙන් මුහුණ දෙන්න වෙනවා සමහර වෙලාවන් වලදි.

තමන් විඳින, විඳපු දුක් කඳුළු වල තරම දන්නේ තමන් විතරයි.තමන් විඳපු දුක් වල අවසානයක් දකින්න හිතාගෙන තමන්ට අවංකව ආදරය කරන කෙනාව නිවැරදිව අඳුනගෙන ඒ කෙනාව තෝරා ගැනීම බරපතල වරදක්ද? මගේ හෘද සාක්ෂියට අනුව නම් ඒක වරදක් නෙවේ.ඒ නිසයි මං ගත්තු තීරණේ නිවැරදියි කියලා මං අදහන්නේ.

සියල්ලම මෙලෙසින් පවතිද්දීත්,
හඬන්නට සියක් හේතු තිබියදීත්,
මම සතුටින්, ඒ මට මගේ තීරණය විස්වාස නිසා, මං ඒ තීරණය ගැන තෘප්තිමත් නිසා.ඒ වගේම ඒ තීරණය මම ජීවිතයේ ගත් නිවැරදි තීරණයක් බව තදින්ම අදහන නිසා.ඉතින්, මගේ හිත සෑම අසීරු අවස්ථාවකටම මුහුණ දෙන්න හැකි විදියට මාව හැම මොහොතකම ශක්තිමත් කරන බව මට විශ්වාසයි.හැම දුෂ්කරතාවයකටම සාර්ථකව මුහුණ දීලා මං අරමුණ කරා යනවාමයි...ඔව්...මං දිනනවාමයි...!!!!! 

ඔයාලා වුණත්,
ජීවිතේට මොන බාධකය ආවත් ලේසියෙන් වට්ටන්න බැරි කෙනෙක් වෙන්න, නොසැලී ඉස්සරහටම යන්න...කවුදෝ කෙනෙක් කියලා තියෙනවා වගේ..
"ඔබ සමණලුන්ට ආදරේ නම් දළඹුවන්ද රැක බලාගැනිමට සූදානම් විය යුතුය"කියන කතාව හැම වෙලේම සිහියේ තියා ගන්න,මලක් වුණත් එක පාරට පිපෙන්නෙත් නෑ, ගහක් වුණත් අතු ඉති පල දරාගෙන සරුවට එක පාර හැදෙන්නෙත් නැති බව මතක තියා ගන්න...

කටු පඳුරු ගල් කොතෙක් තිබුණත්...
ගලන ගඟ නැහැ නැවතුණේ...
ආදරේ වේදනා පුරවා...
තැවුණු සිතමයි පැරදුණේ...

කඳුල සිනහව උරුම දිවිමඟ...
දුක ළඟයි සැප හිමි වුණේ...
ආදරේ සුන්දරයි මිහිරියි...
ඔබට ජය වේ හෙට දිනේ...

No comments:

Post a Comment